Quinto
31-08-2010 ~ 17-04-2024

Als pup van 8 weken oud kwam je bij ons wonen en je voelde je direct thuis.
Met onze Tibetaanse mastiff Kalu kon je het heel goed vinden.
Je deed het ook prima op de cursussen bij Bert Smallenbroek.
We hadden een speciale band met elkaar, (misschien wel omdat we op dezelfde dag jarig waren) waar ik was, was jij ook en je vond het altijd geweldig mooi als je met de baas mee mocht om een pakketje weg te brengen.
Toen Kalu op bijna 12 jarige leeftijd kwam te overlijden verscheen vrij snel daarna onze Zwitserse witte herder Hunter in je leven en jullie werden grote vrienden.
Op vakantie ging je natuurlijk altijd mee samen met onze andere honden.
Zodra je de hondenaanhanger achter de auto zag staan, sprong je er als eerste in en had je een blij gezicht van “mij vergeten jullie niet”.
Leuke wandelingen en allemaal nieuwe geurtjes.
Één keer per jaar trokken we je een t-shirt aan en was je de mascotte van ons volleybalteam.
Je was gek op ballen en veel kinderen in het dorp wisten ook niet beter dan dat je Messi heette.
Je had een geweldig karakter, trouw aan de baas en gezin, lief, stabiel, zelfverzekerd.
Je was echter totaal niet waaks, maar de Corgi’s maakten dat meer dan goed.
Op de zondagmorgen naar het Schildmeer was altijd een feestje.
Je was daar een beetje de roedelleider van alle honden.
Als er twee honden ruzie hadden ging je er even naar toe en zei je er wat van en was het vrij snel afgelopen.
Als de corgi’s pups hadden was je er niet bij weg te slaan en hield je ze heel goed in de gaten.
Ook voor onze kleindochter was je ontzettend lief.
Het laatste jaar ben je echter hard achteruit gegaan.
De wandelingen werden steeds korter en duurden steeds langer.
Toen je echter met je achtereind begon te slepen en de ontlasting niet meer onder controle had, was voor ons het moment gekomen om je niet (langer) te laten lijden en de dierenarts te bellen.
Lieve Quinto, bedankt voor alles.
We gaan je enorm missen.